http://www.test.rowery650b.eu/images/stories/imprezy/2014/bm_zdzieszowice/DSC_3063.JPG

Druga edycja Bike Maratonu już standardowo odbyć miała się w Zdzieszowicach – idealnym wręcz łącznikiem między rozgrzewkowym Wrocławiem, zwanym ostatnio Miękinią, a górskimi edycjami

Mateusz Nabiałczyk

Niby maraton najbliższy mej wyjściowej lokalizacji, ale kurs po Tadeusza do Oświęcimia sprawił, że trzeba było wstać nieco wcześniej i swoje odsiedzieć za kółkiem. Już o 9.15 meldujemy się na miejscu, więc wszystkie przygotowania przebiegają bez najmniejszego pośpiechu i stresu….haha, jaki stres?! To właśnie najbardziej podoba mi się w porównaniu do poprzednich sezonów – dzień przed byłem już tak nakręcony, organizm rozstrojony, że stając na kresce prezentowałem dyspozycję…ekhm, nieoptymalną. Teraz pełen czil, wręcz obserwator nie uczestnik.

Po wyczynach w Miękini z 1. sektora awansowałem do 3…myślę sobie, okej, przynajmniej nie będę ludzi spowalniać, nie przesadzę na początku. Plan na dziś – dojechać mega, super byłoby zmieścić się w 200 open. Od ostatniego maratonu byłem z 5x na rowerze, więc plan ambitny, z 500km w tym roku może już mam.

Ruszamy, nie ma źle. Peleton nie zniknął mi po 3 minutach, jadę ze świadomością, że 47km i 1100m przewyższenia to wartości, których mój organizm dawno nie pokonywał. Pierwsze kraksy, po 8-10min pierwsi odcięci – widać ułańską fantazję.

Zaskoczeniem okazuje się ścięcie asfaltowego podjazdu na Górę św. Anny w lewo na amfiteatr. Nastawiałem się na dalszą wspinaczkę, no ale było przestudiować trasę przed startem. Krótki podjazd szutrówką na „polankę” i kilka osób łapie kapcie, dziwne…czyżby komuś coś ostrego nie wypadło po drodze?

Pokonujemy z buta schody i dalszy uphill. Nagle okazuje się, że dla wielu podjazd szosowy a podjazd w łatwym terenie to zupełnie dwie różne bajki. Tempo spada, zaczyna się wpychanie, kolejki. Nie cisnę się na siłę, bo to strata energii, a tej i tak wiadomo, że mi braknie…cudów nie ma.

Asfaltowe przecinki dają chwilę wytchnienia, na zjazdach tracę kolejne nieodzyskiwalne sekundy. Z jednej strony ewidentnie odstaję techniką, z drugiej na tyle słabo oswojony jestem z rowerem i takimi prędkościami w terenie, że po prostu boję się wyprzedzać. Pozostaje wyczekiwać okazji i powoli przesuwać się do przodu.

Podjazd przed pierwszym bufetem. Trochę luźnych kamieni, co jakiś czas trzeba zmienić stronę, bo akurat tak biegnie ścieżka. Jest okazja do potrenowania stójki, niemal zostaję zmuszony do wypięcia…a czas leci…

Za bufetem sporo jazdy w dół, gdzie wreszcie mogę bez stresu minąć parę osób. Za zjazdem obok A4 są dwie kałuże. Koleś przede mną spektakularnie się wykłada po dohamowaniu, po czym patrząc na mnie wchodzi pod koła…yhhh. Szczęśliwie bez kontaktu.

Część na podjazdach już mnie mija, sił zaczyna ubywać. Zbijam zatem z tonu, za punkt honoru stawiam sobie nie stracić pewnego bikera w stroju Xtrabike. Też niewiele jeździł w tym roku, ale technicznie sobie radzi, więc 10-15km mam wzorcowego przewodnika. Później zatrzymuje się na podjazdowym nawrocie, gdzie klinuje mu łańcuch i widzimy się dopiero na mecie.

IMG 8014

Niestety do mety jeszcze kawałek. Kolejne podjazdy wyciągają ze mnie ostatki, wysiadają tricepsy, plecy, nóg w zasadzie nie czuję. Kostki tak słabe, że nogi mam powyginane w łuki. Na szutrowym zakręcie przy symbolicznej prędkości wykładam się, blokując przejazd…bez krwi.

Za ostatnim bufetem z grubsza już same zjazdy, nie mam już czym docisnąć, jadę na przetrwanie ze świadomością, że misja wykonana na 100%. Po chwili widać już metę. Radość rozsadza od środka. Dźwięk SMSa i wynik 140/651 open. Gdyby tylko ograniczyć straty na zjazdach i zatorach, ach. Rezultat i tak jest wręcz niedorzeczny w odniesieniu do formy, jaką prezentuję, a raczej jej totalnego braku.

DSC 0932

Wysiadanie z samochodu, gdy wróciłem do Gliwic, rozpoczęło się od bólu i niemocy. Dziś jest niedziela…ała! Kto zgadnie, która część ciała mnie nie boli? Wszyscy przegraliście, boli wszystko. Co ja wygrałem? Solidną dawkę endorfin, oby starczyła na długo.

Założenia na następną edycję? Nie grymasić, jeździć mega i docierać na metę przed zwinięciem miasteczka Bike Maratonu : - )